890,10 zł 989,00 zł
HARDWARE
Tą nazwą określa się zbiór statywów perkusyjnych, ramion, ram, pedałów do obsługi bębna basowego, stołów, czyli wszystkiego co sprawia, że nasz zestaw perkusyjny "trzyma się kupy". Jest to szkielet, na którym nasz instrument jest zbudowany i dzięki któremu mamy pewność, że jest bezpiecznie usytuowany i przygotowany do użytkowania. Wyróżniamy różnego rodzaju statywy i róznego rodzaju systemy pomagające utrzymać bębny w optymalnych dla nas położeniach.
Statywy na talerze – nasze blachy nie będą wisiały w powietrzu, toteż pierwszym skojarzeniem związanym z tą nazwą jest właśnie statyw pod talerz. Dzięki swojej budowie, która przypomina teleskop złożony z (zazwyczaj) trzech, coraz szerszych rur, umożliwia zawieszenie blachy na dogodnej dla siebie wysokości. Mogą się one składać w sposób już spojarzony jako teleskop, co pozwala na bardziej komfortowy ich transport. Każdy statyw wyposażony jest obowiązkowo w trzy (w bardzo specyficznych sytuacjach zdarzają się cztery) składane nogi zakończone grubymi gumowymi podstawamy zapobiegającymi ślizganiu się hardware'u po podłodze podczas gry. Każdy z nich posiada również rzecz najważniejszą, czyli szczyt zakończony gwintowanym gniazdem w którym montujemy blachę. Na gniazdo takie składa się plastikowa tuleja nakładana na końcówkę i podtrzymująca całą konstrukcjnę, następnie jedna filcowa podkładka w kształcie krążka pod spód talerza, następnie sam talerz i znów filcowa podkładka. Na sam koniec zostaje nam owy gwintowany szczyt, na który nakręcamy tzw. motylek, czyli nakrętkę delikatnie spinającą naszą "kanapkę". Należy pamiętać, iż nakrętki nie można dokręcać za mocno, a tym bardziej dociskać do oporu, gdyż talerz podczas gry musi naturalnie balansować na wszystkie strony, potrzebuje "oddechu", miejsca i swobody do tego, by móc poprawnie wybrzmiewać. Ponadto ściskany w ten sposób jest narażony na bardzo szybkie uszkodzenie i pęknięcie w miejscu zbyt silnego unieruchomienia. Podstawowym podziałem tego rodzaju hardware'u jest rozróżnienie na statywy proste i łamane. Różnią się one w jeden mały, choć istotny sposób.
Statyw proty – każdy statyw posiada na szczycie różnego rodzaju przeguby umożliwiające przekręcenie talerza w dogodną dla nas pozycję. W Prostym oznacza to, iż wszystkie trzy części statywu wychodzą naturalnie z siebie i posiadają jeden przegub na końcu najwyższej części, który pozwala na dowolne ustawienie kąta, pod jakim talerze ma być skierowany w naszą stronę.
Statyw łamany – posiada dodatkowy, czwarty element, którym jest dodatkowa "rurka:, dzięki przegubowi możliwa do ustawienia np. poziomo do podłogi. Statyw taki będzie przypominał wtedy żurawia pracującego na budowie i działał jak wysięgnik, a jego zaletą jest to, że pozwala na umiejscownie blachy w miejscu niedostępnnym dla statywu prostego, w sytuacjach, gdy np. zestaw perkusyjny jest na tyle obudowany, że nie możabyłoby swobodnie sięgnąć np. Crash'a bo stałby za daleko od naszego wygodnego zasięgu.
Statyw pod hi-hat – jest specyficzny ze względu na talerz, jaki utrzymuje, a w zasadzie parę talerz. Jest on nijako połączeniem normalnego statywu i pedału bębna nasowego, o którym mowa za chwilę. Talerze umiejscowione są na szczycie, gdzie dolny z nich spoczywa swobodnie na szerszej plastikowej nasadzie zabezpieczoną filcową podkładką, a górny jest za pomocą maszynki przypocowany do długiej tyczki, która przechodzi środkiem statywu przez całą jego długość, aż do umiejscowionego przy podłożu mechanizmu czyliu pedału, dzięki któremu tyczka ta razem z górnym przytwierdzonym do niej talerzem wykonuje pionowe ruchy w górę i w dół. Przy tych ruchach obydwa talerze pozostają w większej bądź mniejszej odległości do siebie, co sprawia, iż można z nichc wydobywać albo krótkie i selektywne uderzenia, bądź w przypadku zwolnienia pedału sprawić, iż będą obijać się o siebie i tworzyć charakterystyczny, głośny szelest. Wprawni perkusiści potrafią wydobyć niezliczoną ilość barw z hi hatu, za pomocą umiejętnej kontroli stopniajego otwarcia bądź zamknięcia. Sam rytm można rózwnież osiągnąć za pomocą wybijania go nogą na pedale, dzięki czemu za każdym razem nasze talerze stykają się ze sobą w żądany przez nas sposób i wydobywają kolejny rodzaj "cyknięć".
Statyw pod werbel – żaden werbel nie zagra położony na kolanach, czy na żadnej innej płaskiej powierzchni. Bębny, ze względu na to, że potrzebują rezonansu pochodzącego z dolnego naciągu, nie mogę zostać zablokowane, przytłumione czy zakryte od swojej spodniej strony. Oczywiście dopuszcza się małe tłumienia dolnego naciągu w bardzo specyficznych przypadkach, jednak mówimy tu o delikatnej zmianie brzmienia, a nie pozbawienia go w ogóle. Dlatego, nasz werbel musi stać na statywie - stabilnym i nie wpływającym na zmianę brzmienia. Statyw posiada trzy rączki przypominające składające się do środka szczypce, które przytrzymują werbel za dolną obręcz. Niedupuszczalne jest, gdy statyw w jakikolwiek sposób dotyka dolnej membrany, bądź jest za duży co sprawia, że werbel porusza się wewnątrz naszych szczypiec.
Pedał bębna basowego – Bęben basowy obsługiwany jest nogą, za pomocą pedału. Pedał stoi na stabilnej podstawie, posiada ruchomą platformę na którą kładziemy naszą stopę oraz łańcuch łączący platformę z maszynką w utrzymującą i wprawiającą w ruch bijak, który to z kolej ma bezpośredni kontakt z membraną centrali. Ruch takiego pedału wygląda więc następująco – stopą naciskamy platformę dokładnie tak samo jak dodajemy gazu w samochodzie, ruch dzięki łąńcuchowi przenoszony jest przez maszynkę do bijaka, który uderza w naciąg. Cały ten procen nie byłby jednak możliwy bez zamocowanej z boku sprężyny, która powoduje, że pedał po puszczeniu wraca do pierwotnej pozycji. Jej regulacja pozwala na dostosowanie czułości całego mechanizmu do indywiduwalnych potrzeb.
Stołek perkusyjny – każdy perkusista musi mieć zapewnione miejsce za zestawem nie tylko ze względu na komfort, ale również na bezpieczeństwo i uchronienie się przed późniejszymi groźnymi powikłaniami, jak skrzywienia kręgosłupa, bóle pleców czy w najgorszych wypadkach nawet stałe uszkodzenia wynikające z przeciążenia pleców przez długotrwałe przyjmowanie złej postawy. Surowo odradzane są twarde i drewniane powierzchnie jak taborety, krzesła jadalniane, małe ławki czy różnego rodzaju pudła. Poza zapewnieniem nam komfortu trzeba mieć na uwadze, iż stołek musi być w stu procentach sprawny, absolutnie nie grożący wywróceniem się czy pionowym zapadnięciem, co może skutkować nawet złamaniami, wypadnięciami dysku czy stałymi uszkodzeniami rdzenia i kalectwem. W trosce o bezpieczeństwo nie warto oszczędzać na tym elemencie hardware'u. Każdy stołek posiada regulację wysokości, zazwyczaj za pomocą obracania go na gwintowanym trzonie, choć wystepują także z regulacją pneumatyczną. Można znaleźć stołki z większą i mniejszą ilością gąbki, z szerszym i węższym siedziskiem, także posiadające miękkie oparcie, także kształ może być różny – okrągły, bądź tzw. Motocyklowy, kiedy to siedzisko wyprofiloane jest na wzór przypominający literę "V" jak w motocyklu czy rowerze.